2023-12-05

Een eindeloze zoektocht (deel 3)

Hmm, Louise,’ begon Tim twijfelend, ‘die ken ik nog wel ja.’ Ik zat inmiddels op de bank in Tim zijn kamer, hij woonde op zichzelf en ontving mij hartelijk in zijn appartement. Hij zag er nog precies hetzelfde uit als vroeger. Nog steeds droeg hij zijn semi-Italiaanse haren naar achter en zijn broek onder zijn reet. Vroeger kon ik goed hem opschieten, omdat hij, net als ik, systematisch mooie vrouwen tegen de bips sloeg tijdens de heimelijke uitgaansavonturen. Na verloop van tijd werd het een heuse strijd: proberen om zoveel mogelijk bitchslaps te incasseren. Tim had er kennelijk zoveel gekregen dat hij daardoor een opvallend litteken op zijn wang meedroeg. Hoewel ik het ook niet onmogelijk achtte dat Celiné de dader van dit terreur zou zijn geweest. ‘Maar,’ ging Tim verder, ‘ik zou zo even niet 1,2,3 weten waar zij zich momenteel bevindt. Wel weet ik dat zij een tijdje in een stripclub heeft gewerkt. Daardoor liep onze relatie ook op de klippen. Ik had immers een relatie met haar! Dat wist niemand! Iedereen vond haar een lelijk monster, maar later werd ze een geile donder zeg ik je. Dat wist ik toen al! Maargoed, terwijl zij lapdances gaf aan ouwe lullen, zat ik altijd verbeten thuis met duistere gedachten. Ik werd er mentaal gestoord van, man! Toen een keer op een zaterdagnacht besloot ik, in een vlaag van woede, haar in die club op te zoeken. Daar stond ze te dansen bij zo’n paal! De hoer! Dat was erg geil, zodoende had ik haar om een lapdance gevraagd en dat kostte verdomme vijftig euro! Toen heb ik het uitgemaakt, vrouwen kosten alleen maar geld.’

Rationeel denken was voor Tim niet weggelegd, merkte ik op uit zijn schampachtige relaas. Hoewel clichématige liefdesverhalen met stripvrouwen mij de keel uit hangen, moest ik toch doorzetten omwille van Louise. Ik was genoodzaakt hem verder uit te horen. ‘En toen? Wat gebeurde er toen, en waar ging zij heen?’ vroeg ik hem daarom, terwijl ik nog een slok van het bier nam dat Tim de gehele avond al serveerde. Hij uitte een korte zucht, nam ook een slok bier en vervolgde zijn verhaal met een ietwat dubbele tong: ‘Ja, toen kapte ik ermee, weg, niets. Ik verbrak alle banden met haar en zij verdween uit mijn leven. Het zou ook zomaar kunnen dat zij nog in die stripclub werkt. Ik kan je wel vertellen waar dat ding zit,’ sprak Tim op amicale toon. ‘Doe eens gek!’ antwoordde ik triomfantelijk. Hij pakte een krant, scheurde daar een stuk papier uit en schreef het adres op. Om nog meer onzinnig geblaat te voorkomen, vroeg ik maar niet waar hij dat aanzienlijke litteken aan te danken had. Ik bedankte hem voor het adres en wenste hem veel succes in zijn verdere leven.

Redelijke laveloos, doch nog wel enigszins bij kennis, kuierde ik over een krakkemikkige stoep richting de stripclub. De schemering had reeds plaatsgemaakt voor duistere nacht. Ik wierp een blik op mijn horloge, de grote wijzer gaf drie minuten over half twaalf aan. Mocht Louise niet meer werkzaam zijn in de stripclub, dan kunnen de andere strippers mij vast wel voorzien van gegevens, of ze kunnen even met mijn piemel spelen, dacht ik bij mezelf. Tijdens het slenteren door de straten bekropen huiverende gedachtes mij: wat als Louise mij niet ziet zitten? Wat als ze toch niet zo leuk is? Wat als ze wel leuk is en ik word verliefd, maar het eindigt uiteindelijk in pure onverschilligheid jegens elkaar, net als in elke andere relatie? Alles herleid zich uiteindelijk toch tot mechanische routine. Moet ik er wel mee doorgaan? Misschien kan ik beter celibaat door het leven gaan. Dergelijke gedachten en gewetenswroegingen kunnen een mens tot waanzin drijven. Ik besloot toch door te zetten. Alle risico’s en het toekomstige leed nam ik maar op de koop toe. De emotionele hunkering naar Louise steeg boven al mijn gecultiveerde rationaliteit uit.

Toen ik de stripclub betrad zag ik haar oogverblindende gestalte achter de bar staan. Ze tapte bier voor een groep lawaaierige veertigers. Haar kolkende, blonde haren vielen mij direct op. Ik kon het in één oogopslag zien. Zij was het. Dit kon geen toeval zijn. Het leek wel voorbestemd. Ze was nog mooier dan het schepsel dat ik in mijn fantasieën had gecreëerd. De angst overmeesterde mijn lichaam. De krampen in mijn maag begonnen ondraaglijk te worden. Toch zette ik door en struinde haar richting op.