2023-11-05

Dartwedstrijd loopt gigantisch uit de hand

‘De stoïcijnen stellen dat jij je als mens enkel moet focussen op zaken die binnen je controle liggen. Je als mens druk maken om externe factoren waar je geen impact op hebt… dat is futiel en kost alleen maar nodeloze energie!’ – ‘Ga je nog eens je bek dichthouden en bier halen?’ reageerde Gravino. ‘Ja, ja,’ antwoordde ik en liep vervolgens naar de Kastelein. ‘Een Hertog Jannetje voor alle darters graag, en neem er zelf ook eentje!’- ‘Dat bepaal ik zelf wel,’ zei de Kastelein. Het was weer vrijdag. De lokale dartcompetitieavond in ons buurtcafé.’ Mijn avond verliep voorspoedig. Mijn dartspel was bovengemiddeld goed. Ik gooide alle dubbels binnen drie pijlen uit, wist af en toe een geslaagRde grap te maken en de Hertog Jannetjes drongen in snel tempo mijn slokdarm binnen.

Na pakweg een uur hoorden we van buiten een bel ringelen. ‘Wat is dat?’ vroeg ik aan Jan-Dino. – ‘Geen idee,’ zei Jan-Dino. ‘Laten we het negeren en verder gaan met ons potje.’ Het geluid kwam echter steeds dichterbij. Nu hoorde iedereen dat het een fietsbel was. ‘Shit!’ schreeuwde Gravino. ‘Aan dat geluid te horen is het de fietsbel van een Gazelle 24 inch met 7 versnellingen. Dat kan maar één ding betekenen…’ – ‘De Wolf-Gang!’ riep onze dartvereniging in koor. ‘Hoe zijn die door de poort van ons dorp gekomen?’ vroeg Gravino zich af.’ – “We hebben al sinds 1393 geen poort meer,’ antwoordde ik cynisch. ‘Ah,’ zei Gravino. ‘Ik dacht al dat me wat opviel.’

Het geluid van de fietsbel was verdwenen en enkele seconden later werd de deur ruw open gesmeten. Met een groep van 7 mensen liep de Wolf-Gang ons buurtcafé binnen. De leider van de groep, genaamd Wolfgang Amadeus Modart, liep voorop met zijn muze Sandy Fordham aan zijn zijde. Het zweet brak me uit. Modart (zijn roepnaam) en ik hadden namelijk een verleden. Lang geleden vochten we middels een intense dartwedstrijd uit wie de liefde van Sandy Fordham zou krijgen. Het mooiste dartmeisje van de provincie. Modart won, omdat hij (zogenaamd per ongeluk) een dartpijl in mijn rug gooide. ‘Modart!’ zei ik Stoïcijns. ‘Nick,’ zei Modart Hegeliaans. ‘Wat brengt jou hier met die slet van een Sandy Fordham en dat clubje infantiele darters?’ – ‘Even een biertje drinken met mijn makkers en mijn meissie.’ zei Modart geniepig. ‘Het provoceren is al begonnen,’ fluisterde Gravino tegen mij. ‘Hij gebruikt afgezaagde koosnaampjes.’

Modart liep naar de Kastelein en bestelde zeven Bavaria-biertjes. ‘Mijn God, hij provoceert maar door,’ fluisterde Gravino paniekerig. ‘Kalm blijven,’ fluisterde ik terug. Het bestellen van Bavaria-bier was een regelrechte oorlogsverklaring aan ons dorp. Ten tijde van de bezetting collaboreerde het dorp van Modart met de Duitsers. Modart zijn grootvader kwam aan het eind van de oorlog met zijn gang naar ons dorp toe om vrouwen van moedige verzetsstrijders te verkrachten, onder het mom van: God is Dood, Hitler is Dood en we zijn bloedgeil. Na de daad werden de kelen van de vrouwen doorgesneden en flesjes Bavaria in de kringspieren van de slachtoffers gestopt. Deze verkrachtingshandeling werd later ‘Bavariaarschen’ genoemd.

Het gebeurde op zo’n grote schaal dat onze geheime pers sprak van een geverifieerde massaverkrachting. Ook de vrouw van mijn oudoom Hendriekus (één van s’ werelds grootste verzetshelden volgens de geheime pers toentertijd) werd verkracht en vervolgens vermoord. Mijn oudoom vertikte het echter om zijn vrouw in de poeperd te neuken, waardoor de kringspier te klein was voor een Bavaria-flesje, tot hilariteit van mijn oudoom Hendriekus. ‘Geluk bij een ongeluk. Hebben we dat tuig toch nog een loer kunnen draaien,’ zei mijn oudoom Hendrikus na de oorlog altijd triomfantelijk. Met deze relativerende opmerking promoveerde hij zich tot lokale held van ons dorp.

Modart opende zijn flesje Bavaria en nam een flinke slok. Het was doodstil in onze dorpskroeg. Je kon een kuthaar horen vallen. ‘Ah, lekker,’ zei die provocerend. Ik kon mezelf niet meer inhouden. ‘Je verdient Sandy Fordham niet!’ schreeuwde ik. ‘Ik verdien haar wel!’ schreeuwde Modart terug.

– ‘Ze verdient iemand die haar liefkoost en haar pannenkoekentepels dagelijks aflikt,’ zei ik.
– ‘Ze verdient iemand die haar dagelijks een bloedneus slaat!’ zei Modart.
– ‘Ze verdient iemand die haar dagelijks vier orgasmes geeft, waarvan twee clitoraal en twee vaginaal!’ zei ik.
– ‘Ze verdient iemand die haar dagelijks vier stompen in haar maag geeft!’ zei Modart
– ‘Ze verdient iemand die haar twee maal daags in haar bek pist!’ zei ik.
– ‘Ze verdient iemand die haar minstens drie keer per etmaal in haar bek schijt!’ zei Modart.

Zo ging het nog een tijdje door, totdat de Kastelein er een einde aan maakte. ‘Er is maar één manier om dit op te lossen,’ gaf deze aan. ‘Best of 5 legs vanaf 501; de winnaar mag Sandy Fordham mee naar huis nemen.’ Zo geschiedde.

Modart pakte zijn pijlen tevoorschijn en ik zag dat op zijn dartsflights Tatja Simic in ontbloot bovenlijf stond afgebeeld. ‘Jemig, wat puberbaal,’ reageerde ik. ‘Misschien, maar blijven mooie tetten,’ reageerde Modart. Dat moest ik erkennen. Zelf was ik voorzien van prachtige dartflights met een afbeelding van Seneca.’ Gelukkig wist Modart niet wie dit was!

De wedstrijd

De eerste leg begon Modart met een score van 180. Zelf begon ik met 140. Daarna ging het niveau omlaag en uiteindelijk stond ik op 80 en Modart op 32. Ik mocht beginnen en gooide met de eerste pijl dubbel 20, waardoor ik nog één dubbel 20 verwijderd was van de eerste leg. De tweede pijl vloog net boven de dubbel, maar ik had daardoor een goede marker. Ik wou de laatste pijl naar het bord gooien. ‘He, Nick! Kijk eens dom!’ schreeuwde Modart uit het niets. ‘Ja, ho maar!’ zei die twee seconden later. Door deze afleidingstruc van Modart miste ik de derde pijl op dubbel 20. Modart gooide 32 vervolgens met 1 pijl uit. ‘Dit is tegen de regels, verdomme!’ zei ik kwaad. ‘Maar het was wel een goede grap,’ zei Gravino.

De tweede leg mocht ik beginnen. Ik begon met een score van 140 en Modart volgde op de voet. Uiteindelijk bouwde ik een verre voorsprong op en stond ik op 62 en Modart op 140. Ik begon met een trippel 10 en had dus nog 2 pijlen voor de dubbel 16. De eerste miste ik op een kuthaar na. ‘Willen jullie een goede grap horen?’ zei Modart ineens. ‘Waarom huilt een 2 maanden oude hongerbaby in Afrika? – ‘Omdat het kind honger heeft?,’ antwoordde Gravino. ‘Nee,’ zei Modart. ‘Het kind zit in een midlifecrisis.’ De gehele kroeg bulderde het uit van het lachen, waardoor ik mijn focus verloor en de laatste pijl miste. Modart gooide vervolgens 140 uit met een trippel 20 en twee keer tops. Hij werd getrakteerd op een luid applaus. ‘Dit kan toch niet, verdomme!’ schreeuwde ik opnieuw. – ‘Maar het was wel een goede grap,’ zei Gravino. Zolang Modart goede grappen bleef maken, wist ik dat ik geen poot had om op te staan.

Ik moest nu alles op alles zetten om de wedstrijd mijn kant op te zetten. Ik dacht aan de stoïcijnse leer en dat ik mij moest concentreren op het spel en niet op de goede grappen van Modart en de reacties die daar op volgden. Dit hielp en voor ik het wist stond het alweer 2-2. ‘Sudden death!’ schreeuwde Gravino. ‘Nu wordt het mooi.’ Ineens viel de Kastelein op de grond. ‘Die neemt de Sudden Death wel heel letterlijk!’ zei ik met een kwinkslag. Ik kreeg een magere reactie op die grap, maar liet me niet van mijn stuk brengen. De laatste leg ging gelijk op en we stonden uiteindelijk allebei op 40. Modart was aan zet en ik vreesde dat hij ging uitgooien. Dit was voor mij het moment om een pijl in de rug van Modart te gooien. Uit zenuwen gooide ik per ongeluk in zijn nek en Modart viel ter aarde.

Shit, volgens mij is hij dood, dacht ik. Maar ik kon geen gezichtsverlies lijden. ‘Dit is de ultieme wraak, omdat jouw voorvaderen de vrouw van mijn oudoom Hendriekus hebben verkracht en vervolgens vermoord!’ brulde ik met een ongenadige weerbarstigheid in mijn stem, waar zelfs Cicero nog een puntje aan kon zuigen. ‘Huh?’ zei plots een lid van de Wolf-Gang. ‘Modart zijn voorvaderen hebben de vrouw van je oudoom Hendriekus niet verkracht en vermoord. Het is allang bekend dat je oudoom Hendriekus dat zelf heeft gedaan. De massaverkrachting was een goede aanleiding om dit plan van hem door te voeren. ‘Hmm,’ zei ik. ‘Vandaar dat hij altijd door de wei huppelt bij de sterfdag van zijn vrouw. Hij heeft me weer eens een loer gedraaid.’ Iedereen moest hard lachen en ook Modart stond weer op. Sandy Fordham was inmiddels al naar huis.