2023-11-05

Oorlogje spelen met ernstige gevolgen

Als kind werd ik pardoes uit huis getrapt door mijn moeder, omdat mijn gamesessies op de Playstation 1 de spuigaten uitliepen. Bedroefd liep ik over straat, omdat ik Tekken 3 bijna had uitgespeeld. Buiten kwam ik 5 vrienden tegen. ‘He, zijn jullie ook uit huis getrapt?’ vroeg ik. – ‘Ja,’ zei Olaf. ‘Schijnbaar is er sprake van een complot tussen moeders.’ – ‘Inderdaad,’ zei Reinaert, een andere vriend, die we ook weleens de vos noemden, omdat hij sluw was en omdat we het leuk vonden referenties te maken aan epische verhalen uit de 13e eeuw. ‘Waarom zouden ze ons uit huis getrapt hebben?’ vervolgde hij, ‘er is hier sprake van een complot. Dat brom ik je!’

‘De ganse straat die simultaan uit huis getrapt wordt. Dit kan geen toeval meer zijn.’ – ‘Misschien gaan ze wel een orgie houden, hehe,’ zei KKB; een andere vriend met een scheve bek. ‘Wat vinden onze vaders daarvan,’ vroeg ik? – ‘Die trekken daar hoogstwaarschijnlijk op af,’ zei KKB. ‘Een afgetakeld mens moet iets te doen hebben in de nadagen van zijn vitale bestaan’ Het was tijd voor actie, bedacht ik me. ‘Jongens, genoeg geluld!’ riep ik op bevelende toon. ‘Wij zijn kinderen en hebben nog een leven voor ons met verplichtingen, laten we nu nog genieten en het beste van deze dag proberen te maken!’ Iedereen applaudisseerde luid. ‘Ik heb iets bedacht,’ ging ik verder. ‘Dit zag ik kinderen doen in een Coming of Age film uit de jaren 80’, alvorens het digitale tijdperk zijn intrede deed. We gaan oorlogje spelen!’ – ‘Definieer, oorlogje spelen,’ zei Reineart.

‘Het gaat als volgt,’ zei ik. ‘We verdelen ons in twee teams van 3 personen. Elk team regelt zijn eigen wapens en we kiezen een specifieke historische tijdssituatie waarin we het rolspelscenario optimaal kunnen laten functioneren, zodat het plezier groter wordt vanwege het realisme.’ – Mijn team is Nazi-Duitsland!’ riep KKB hard door mijn verhaal heen.’ Hij wees Gunther en Heydrich aan als zijn teamgenoten, twee lieve Duits jongens die pas bij ons in de straat woonden. – ‘Prima,’ zei ik. ‘Dan zijn wij de geallieerden.’ Ik wees naar Reinaert en Olaf. – ‘Welke historische setting?’ vroeg KKB. ‘29 april 1945, de bevrijding van Dachau. Die zag ik toevallig laatst in Band of Brothers’ - ‘Ja, Verdammt noch mal!’ zei KKB boos. ‘Toen liep Nazi-Duitsland al achter de feiten aan.‘ – ‘Dan mogen jullie betere wapens,’ zei ik op bemiddelende toon.’ – ‘Het Nazi-Duitsland-team ging akkoord.’ We spraken af dat de oorlogslocatie het speeltuintje in onze buurt was. Dat fungeerde als concentratiekamp en wij geallieerden moesten het zien te bevrijden. Gezamenlijk liepen we naar de speelgoedwinkel.

‘Jo, waar liggen de stalinorgels?’ vroeg ik aan de bediende in de speelgoedwinkel. ‘Die verkopen wij niet, we verkopen alleen plastic speelgoedpistooltjes uit China.’ – ‘Doe die dan maar,’ zei ik chagrijnig. ‘We kochten een aantal pistolen en waren onze tegenstanders inmiddels uit het oog verloren.’ – ‘Hoe kunnen we oorlogje spelen als onze tegenstanders niet aanwezig zijn?’ vroeg Reineart. ‘Goede vraag,’ antwoordde ik. ‘Misschien moeten we Dachau maar laten voor wat het is en kijken of we weer naar binnen mogen van onze moeders. Tekken 3 speelt zichzelf tenslotte niet uit.’ Op dat moment kreeg ik plots een sms van KKB: ‘Gutentag, we hebben onze eigen wapens geregeld, de oorlog gaat nu beginnen, veel succes. – Ik sms’te terug. ‘Ja, jullie ook succes!’. Ons team liep richting de speeltuin. ‘Wat is ons plan?’ vroeg Olaf. ‘We komen van drie kanten de speeltuin in en we schieten ze dood. Daarna zijn wij de helden van de geschiedenis en zullen we door onze moeders worden binnengelaten.’

Aangekomen bij de speeltuin merkten we op dat er niemand van het andere team aanwezig was. ‘Ik heb geen zin meer om te spelen,’ zei Reineart. ‘Ik ook niet,’ zei ik. ‘Laten we naar huis gaan.’ Op dat moment kwam Nazi-Duitsland met oorlogskreten op ons af, voorzien van scherpe messen: “Laat niemand in leven!!” schreeuwde KKB. We probeerden met onze wapens te schieten, maar beseften toen dat het speelgoedwapens waren zonder kogels. Binnen 3 seconden hadden we de oorlog verloren. ‘Oké, we geven ons over.’ zei ik nonchalant. ‘Hoe komen jullie overigens aan die messen?’ - ‘Van mijn opa gejat,’ antwoordde KKB. – ‘Ah, oke. Nou, gefeliciteerd met de overwinning. Ik ga er vandoor, fijne dag jongens!’ – ‘Niks daarvan!’ riep KKB boos. Geen overlevenden! Heydrich steek ze allemaal dood! Und schnell!’ Ik negeerde dit tafereel tot Heydrich plots een mes op mijn keel zette. Het was menens en ik begon te zweten. ‘Nog laatste woorden?’ vroeg KKB, terwijl het mes bijna mijn adamsappel doorkliefde. ‘Heb genade!’ schreeuwde ik. Ik huilde en plots liet ik alles lopen in mijn broek. De poep kwam mijn broekspijpen uit. KKB begon te bulderen van het lachen. Ik droop af en vertelde mijn moeder dat ik nooit meer naar buiten ging, want er is enkel gevaar. Die avond speelde ik Tekken 3 uit op het moeilijkste niveau.