2023-12-05

Een eindeloze zoektocht (deel 2)

Tim opsporen bleek aanvankelijk geen makkelijke opgave. Hij stond niet vermeld in het telefoonboek, niet op internet en mijn oude school had eveneens geen gegevens meer. Een ander meisje uit mijn oude klas, Celine, die toentertijd een relatie met hem had, zou wellicht meer weten. Daarom stond ik voor haar huis. De woning oogde op het eerste gezicht vinex-achtig en de omgeving evenzeer. Mensen die in dergelijke wijken wonen wantrouw ik op voorhand, hoewel zij voor de ogen van de buitenwereld een perfect leventje schijnen te hebben, is dat de onder de oppervlakte vaak niet het geval. Zo kende ik een man die elke dag euforisch alle voorbijgangers groette, en daarbij grinnikte als een stompzinnig paard. Diep van binnen echter, huilde hij voortdurend omdat zijn vrouw een heimelijke seksrelatie met de buurman onderhield. Zelf wou hij namelijk ook een seksrelatie met de buurman. Enfin, aarzelend belde ik aan.

De deur werd ruw opengesmeten door een corpulente dame met een pokdalig gezicht en onverzorgd uiterlijk. Haar lichaam oogde versleten, ik schatte haar op een jaar of vijftig ‘Ja, wat moet je,’ stamelde zij nors, terwijl ze met haar linkervoet subtiel een kat tegenhield die het huis poogde te verlaten. ‘Hoi, mijn naam is Nick,’ sprak ik voorzichtig, ‘ik ben op zoek naar Celiné. Zij zou hier wonen?’ De vrouw keek mij wantrouwend aan en schreeuwde: ‘Wat moet jij met onze Celiné?! Probeer jij drugs aan haar te verkopen?! Ze is pas afgekicked! Laat haar met rust!’ - ‘Nee, nee,’ stelde ik haar gerust,’ ik ken haar van vroeger. Toen waren wij klasgenoten. Ik moet haar iets vragen over ene Tim, waar zij destijds een relatie mee had.’ Haar boze gezichtsuitdrukking vervormde zich tot een glimlach. ‘Aah, op die manier. In dat geval zal ik haar even roepen,’ zei ze vriendelijk. ‘Celine,’ schreeuwde zij naar boven,’er is hier iemand voor jou!’ Met een hels kabaal stuiterde iemand de trap af.

Celiné stond nu bij de deuropening. Ze was aanzienlijk minder mooi gevormd dan vroeger. Zij had gele tanden, een uitgemergeld gezicht, slonzige kleding en droeg weinig make-up. Celiné behoorde tot de populaire meisjes, destijds. Mijn theorie kwam dus overeen met de werkelijkheid. ‘Hoi, Nick, dat is lang geleden. Hoe gaat het ermee?’ vroeg zij geïnteresseerd. ‘Goed, goed,’ zei ik,’en met jou? Ik hoorde van je moeder dat je aan de drugs zat, welke precies en hoe kwam dat zo?’ Ze begon zachtjes te snikken en zei: ‘Mijn ex-vriendje had een slechte invloed op mij, hij sloeg me geregeld en dwong mij tot het gebruik van Cocaine. Ik ben nu eindelijk van hem, én van de drugs af. Nu probeer ik een bestaan op te bouwen met mijn zoontje.’ Geef je ex-vriendje maar weer op de schuld, vuige drugsslet, dacht ik bij mezelf, en je dan ook nog laten bezwangeren door dergelijke types. Sommige vrouwen vragen er gewoon om. ‘O, dat is niet zo mooi, ’ zei ik zorgwekkend. Ik vroeg me af hoe ik deze conversatie op een subtiele manier naar het onderwerp Tim kon leiden. ‘Maargoed, waarvoor ik kom is een vraag over Tim,’ aarzelde ik,’ jij had, als ik me niet vergis, destijds een relatie met hem. Weet jij waar hij tegenwoordig woont?’ Het motief vertelde ik er maar niet bij. Haar gezicht trok weg toen ik de naam Tim liet vallen. ‘Huh, is er iets?’ vroeg ik bezorgd.

Ze slaakte een zucht. ‘Tim is het ex-vriendje waar ik het zojuist over had,’ zei ze geschokt. Die duivelse Tim, dacht ik bij mezelf. Voorzichtig vroeg ik: ‘Heb je enig idee waar hij zich momenteel bevindt, het is nogal urgent. Het heeft betrekking op Louise.’ – ‘Haha, is dat die lelijke slet die toentertijd bij ons in de klas zat,’ lachte ze spottend. Dat kon ze beter niet zeggen. Ik stopte twee vingers in haar verlepte cokeneus en schreeuwde: ‘Waar woont Tim, Godverdomme! Lelijke slet.’ Doordrenkt van angst pakte zij snel een papiertje en schreef zijn adres op. ‘Dankjewel,’ zei ik, ‘het was leuk je weer eens gesproken te hebben!’ Fluitend liep ik naar het adres dat Celiné voor mij had opgeschreven. Louise kwam steeds dichterbij.